Orędzie nr 4951/4241 o uproszenie św. Teresy na Patronkę Diecezji Łuckiej

Informacja o dokumencie:

Ks. bp A. P. Szelążek, biskup łucki, Orędzie nr 4951/4241 o uproszenie św. Teresy na Patronkę Diecezji Łuckiej, Łuck, 15 października 1926, Miesięcznik Diecezjalny Łucki 1(1926) nr 3, s. 130-134.

Treści dokumentu:

ADOLF PIOTR SZELĄŻEK
z Bożej i Stolicy. Apostolskiej łaski Biskup Łucki, 
Prałat Domowy Jego Świątobliwości 
D. S. T.

Czcigodnemu Duchowieństwu Diecezji Łuckiej, 
Pozdrowienie w Panu.

Opatrzność Boża podaje ludzkości niezliczone środki postępu na drogach, wiodących do najwyższych celów. Drogi te cechuje uszlachetnienie człowieka, warunkujące jego przydatność dla ogólnej kultury i szczęścia na ziemi. Potężnym środkiem postępu jest przykład jednostek, wyróżniających się w szarym tłumie ludzkim przez swoją doskonałość. Pełna doskonałość, dostępna w życiu doczesnym, rozwija się tylko w atmosferze życia nadnaturalnego i w oparciu o cnoty naturalne. 

Ta pełnia urobienia duchowego jest świętością. 

Zapala więc Pan Bóg na firmamencie życia ludzkości gwiazdy, jaśniejące blaskiem cnót, które pociągają za sobą tłumy i mają wpływ na moralność całych pokoleń. Działalność ta Stwórcy nie ustaje nigdy. „Non est abbreviata manus Domini,, (Is. L IX. 1). Dowodem tego postacie Świętych, wyniesionych w dniach ostatnich na ołtarze. Są oni naczyniami miłosierdzia, w których ukazuje Pan Bóg „bogactwa chwały swojej” (Rzym. IX. 23).

Przez postacie Świętych przemawia Stwórca podobnie, jak przez wszystkie drogi Swych objawień. Nieprzerwany ten łańcuch [s. 131] słów Bożych zastosowany jest do. potrzeb czasu a nawet do specjalnych potrzeb miejsc i spraw ludzkich. Czuwają nad nami duchy czyste z misją, aniołów opiekuńczych (Daniel 1. X. 9-14); stają także wśród nas ludzie święci, posłani dla spełnienia specjalnych misji.

Słowa, idące w ich osobach z nadziemskich sfer, są zawsze ogromnym przejawem pewnej doskonałości Bożej; więc albo mocy moralnej, która tamuje rozlew błędu i barbarzyństwa, jak sprawił Pan Bóg przez osobę Św. Atanazego, św. Leona W.; św. Ignacego Lojoli; albo wielkiego światła umysłowego, jak w osobie św. Tomasza z Akwinu; albo wielkiej miłości bliźnich i oddania się ubogim, jak w osobie św. Franciszka z Asyżu; albo płomiennej miłości Bożej, do której skierować chcą serca wszystkich żyjących, jak w osobie św. Teresy od Jezusa (Wielkiej), św. Franciszka Ksawerego i św. Franciszka Salezego; albo bezgranicznej abnegacji i życia anielskiego, jak to widzimy w osobie św. Stanisława Kostki.

Przed 28 laty w kraju, który obok wielu niedomagań posiada niezmierne złoża skarbów moralnych i według słów Namiestnika Chrystusowego ubiega się dziś o zaszczyt Matki Świętych, zakwitł przepiękny kwiat świętości w postaci Św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Promienna aureola nieskalanej czystości i żarliwej, bezbrzeżnej miłości otacza w tej Świętej wielką ufność w Bogu, zdanie się na Jego wolę i niezrównaną pogodę umysłu.

Pius XI Papież w swej mowie, wygłoszonej podczas kanonizacji Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, podniósł z naciskiem, że również wielką rzeczą, jak epokowe dzieła geniuszów, jest ta bezgraniczna ufność w Bogu i ta miłość, która w cudny wieniec chwały Bożej wplata żywe kwiaty codziennych, choćby najdrobniejszych ofiar z siebie, aby snuło się ustawiczne pasmo dobroci, cierpliwości, uczynności dla innych, przebaczenia uraz, słodyczy, gotowości na wszystkie ofiary.

Jasna to i promienna, a uszczęśliwiająca „Droga Dziecięctwa Duchowego”, którą uwypukliła swym życiem i swymi pismami Teresa od Dzieciątka Jezus.

Benedykt XV stwierdził w swej przemowie znaczenie wspomnianej Drogi. Jej wagę ocenił już Pius X, gdy św. Teresę nazwał największą świętą czasów najnowszych. [s. 132]

Bulla kanonizacyjna: „Vehementer exultamus hodie” orzeka dosłownie, iż, „Specjalny rodzaj Świętości, do której Pan Bóg wybrał. Teresę od Dzieciątka Jezus, na tym polega przede wszystkim, iż z największą gotowością i starannością poddawała się głosowi Bożemu”.

Nowy ten objaw doskonałości ma być wzorem dla wszystkich chrześcijan. Ustala to wspomniana bulla: „Vobis christifideles hodie Ecclesia novum virtutum praeclarum praebet exemplum, omnibus semper prae oculis habendum”.

Pomoc, którą przez Świętych Pan Bóg podaje, nie ogranicza się do siły budujących przykładów życia. Wstawiennictwo tych osób przed Bogiem sprowadza także na ludzi niezliczone łaski.

Ile łask płynie za wstawiennictwem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, można poznać ze świadectwa wspomnianej kilkakrotnie bulli, która znamienne zawierała słowa: „Quod autem moriens pollicita fuerat, se perennem Rosarum seu gratiarum pluviam in terram demissuram, hoc in coelum recepta innumeris miraculis reapse adimplevit et in dies adimplet”.

Co zaś szczególnym jest w tym zakresie, kapłanów nade wszystko napełnić może wielką pociechą. Mianowicie, w bulli kanonizacyjnej czytamy: „Sui abnegatione Suisque continuis sacrificiis opem afferret sacerdotibus, missionariis, totique Ecclesiae, quod morti proxima se facturam apud Deum pollicita fuerat”.

Wszystkie względy wskazują potrzebę zwrócenia się do tej Świętej z pokorną prośbą o podanie pomocy w naszych współczesnych potrzebach.

Depresja duchowa, wywołana burzą wojenną, która więcej niż gdzie indziej szalała na Wołyniu, nie da się uleczyć bez interwencji niebios.

Rosnące nadto antagonizmy narodowościowe wywołują dla maluczkiej owczarni Chrystusowej na tych rubieżach Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywiste niebezpieczeństwa ciężkich doświadczeń. Naszą mocą jest Pan Bóg. W Nim mamy najmocniejszą tarczę obronną. Opiekę tą wyjedna Święta Teresa od Dzieciątka Jezus, jak wsparła walczących o prawa kultury i sprawiedliwość swoich współziomków, o czym świadczą niezliczone ex-vota żołnierzy francuskich. [s. 133]

Obrona prawdy i sprawiedliwości wymaga także posunięcia zagonów pracy w dziedzinę tej rozterki wiekowej, która od Kościoła Katolickiego oderwała całe narody. Współdziałanie w przywracaniu jedności religijnej, to misja szczytna, dla której obcą nie jest Św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Wszak dawno już Pius XI Papież ogłosił Ją Patronką w tej dziedzinie działalności kościelnej.

Pod opiekę przeto św. Teresy od Dzieciątka Jezus winniśmy oddać naszą Diecezję Łucką z jej duchowieństwem, z jej ludem, z jej instytucjami, z jej bytem obecnym i całą przyszłością, obierając tę Świętą na szczególną Patronkę Diecezji.

Nie należy mniemać, że wybór nowej Patronki przynosi w jakiejkolwiek mierze ujmę czci innych Świętych Patronów Diecezji Łuckiej. Ich kult winien wzrastać. Wzrastać winien kult św. Stanisława Biskupa tym bardziej, że w ostatnich czasach dla celów czysto ziemskich, nie mających nic wspólnego ze ścisłą naukowością, niektórzy pisarze wypowiadali w tej dziedzinie opinie, które mogły w umysłach niekrytycznych wywołać refleksy zarówno mylne, jak nieprzychylne dla powagi Kościoła.

Z najgorętszą przeto czcią dla naszych Patronów niebiańskich połączymy cześć dla Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus w serdecznej ufności, że Ona uleczy niedomagania, cechujące chwilę obecną.

Uproszenie tej Świętej na Patronkę Diecezji Łuckiej wprowadzi wzmożoną modlitwę we wszystkie momenty, mające zaważyć na szalach życia współczesnego.

Porządek wyboru nowego Patrona, zgodnie z c. 1278 Kodeksu Prawa Kanonicznego opiera się na potwierdzonych przez Urbana VIII wskazaniach Dekretu S. Kongregacji Koncylium z dnia 23 marca 1630 r. Potrzebna jest w tym celu zgoda ludu, duchowieństwa i Ordynariusza. Lud wyraża swe życzenie przez podpisanie odpowiedniej prośby. W imieniu Duchowieństwa votum swe daje Kapituła Katedralna. Ordynariusz wypowiada swe zdanie i przedstawia wybór Patrona do zatwierdzenia Stolicy Apostolskiej.

Gdy więc Prześwietna Kapituła Łucka złożyła swe votum gorące w dniu 9 lipca, bieżącego roku, gdy przy tym otrzymałem szereg analogicznych petycji z wielu podpisami od niektórych Instytucji i organizacji społecznych,—zwracam się do Czcigodnych Braci Kapłanów, piastujących godność Pasterzy Parafii Łuckiej Diecezji, aby zechcieli i swoje położyć podpisy na prośbie, która będzie przedstawiona Ojcu Świętemu, i zebrać podpisy parafian. [s. 134]

W tym celu Kuria przeszłe Czcigodnym Książom Proboszczom odpowiednie arkusze, ozdobione portretem Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus, na którym położą swe podpisy po Ks. Proboszczu, parafianie. Uprzednio Czcigodni Księża Proboszczowie zechcą wyjaśnić z ambony cel tych podpisów.

Wypełnione tym sposobem arkusze mają być odesłane najpóźniej na 1. stycznia 1927 roku do Kurii mojej Łuckiej.

Dan w Łucku, 15 października, w uroczystości Św. Teresy od Jezusa (Wielkiej). 1926 roku.

Nr 4951/4241.

† Adolf Piotr, biskup.