Poświęcenie sztandaru Seminarium Nauczycielskiego w Łucku

Informacja o dokumencie:

Poświęcenie sztandaru Seminarium Nauczycielskiego w Łucku, 10 lutego 1934, Miesięcznik Diecezjalny Łucki 9(1934) nr 3, s. 113-115.

Treści dokumentu:

Poświęcenie sztandaru Seminarium Nauczycielskiego w Łucku

J. E. Ks. Biskup Dr Szelążek w dniu 10 ub. m. z powodu uroczystości 10-lecia zakładów naukowych im. Ks. H. Kołłątaja poświęcił sztandar Seminarium Nauczycielskiego w Łucku. Na uroczystości w gmachu Macierzy Polskiej przemawiał imieniem p. Wojewody naczelnik dr. Habich, im Kuratorium wizytator Kempf-Sokorski. J. E. Najdostojniejszy Pasterz przy poświęceniu sztandaru wygłosił następujące przemówienie:

„Rocznica utworzenia każdej szkoły dobrej miłą jest ogółowi, zwłaszcza gdy szkoła trwa już przez szereg lat. Jakkolwiek bowiem przesadny był pogląd, że oświata leczy wszystkie niedomagania społeczne, gdy jednak jest ona zespolona z pierwiastkiem wychowawczym [s. 114], w oparciu o religie, niewątpliwie jest wówczas matką cnoty i oddaje społeczeństwu wielkie usługi. 

Rocznica dziesiąta założenia Seminarium Nauczycielskiego w wyższym stopniu jest dla nas radosną. Zakład ten bowiem przez szeregi lat rzucał na firmamenty życia publicznego prawdziwe gwiazdy, bo w osobach sił nauczycielskich, których dostarczał istniejącym szkołom, stwarzał prawdziwe ogniska oświatowe. A węzeł, który istniał pomiędzy tymi siłami nauczycielskimi a ich Alma Mater, nigdy nie uległ zerwaniu; kierunek bowiem, który Seminarium nadaje swym wychowańcom, trwa stale. Wszystko więc, cokolwiek można powiedzieć chwalebnego o nauczycielstwie szkół powszechnych, jest aureolą Seminarium Nauczycielskiego.

Stąd oczywistą się staje wielka odpowiedzialność i ogrom zasług tego Zakładu Naukowego. Stąd płynie ogrom zadań danej Szkoły wszędzie, nade wszystko zaś na Kresach Wschodnich. Jest to teren, na którym w ciągu szeregu wieków spotykały się i musiały się ścierać dwie kultury, dwa światopoglądy, dwa światy ideowe: Zachód i Wschód. Starcia te niejednokrotnie łączyły się z walka orężna. Obecnie legiony oświatowe, które wysyłają Seminaria, mają misję pokojową, zbliżania, łączenia bratnimi więzami wszystkich, wpajając zasady sprawiedliwości i miłości. 

Misję tę spełniać mają nasze siły nauczycielskie bez abdykacji zasad, które stanowią istotne kultury prawdziwej. Nie tylko reprezentantami jesteśmy tej kultury, ale jej krzewicielami i obrońcami. W tum zakresie strzec się musimy współczesnych niebezpieczeństw, które samej kulturze zagrażają. Nie wszystkie pomysły nowoczesne są zbawienne. Żyjemy w epoce, kiedy chwieje się poniekąd grunt pod nogami naszymi. W zakresie pojęcia prawdy wysuwaną jest dzisiaj jej względność; względnym ma być pojęcie prawa; względną zasada moralna. Nowoczesne te poglądy, są postępem ale po równi pochyłej, która prowadzi [s. 115] do przepaści. Wcielenie tych kierunków myślowych w życie wydaje swe owoce w szeregu katastrof moralnych, których świadkiem jesteśmy. Postępu domagamy się lecz jest on uwarunkowany oparciem się o niezmienne zasady prawd wiecznych, o prawo wiekuiste, o najwyższą zasadę moralną. 

Mamy przekonanie, że Seminarium Nauczycielskie Łuckie służyło wiernie tym ideałom. Stąd zasługi jego są niezmierne; niezmierne są zasługi jego twórców, kierowników, całego grona osób, które brały udział w jego utrzymaniu i pożytecznej działalności. 

Ustrój szkół ulega zmianie. Przeto i Seminarium Nauczycielskie Łuckie nie zatrzyma swej formy pierwotnej. Teraz jednak, w epoce reorganizacji szkoła ta swój sztandar podnosi, czym udowadnia, że trwać będzie, jakkolwiek w zmienionej formie. Sztandar ten jest symbolem walki ideowej i pokojowej, a raczej pracy dla ideałów najwyższych, jest symbolem triumfu tych ideałów, dla których ten sztandar skupia dawnych i nowych wodzów oraz szeregi młodzieży, mającej swe życie poświęcać dla szerzenia zbożnej oświaty. Na ten sztandar spływa obecnie błogosławieństwo boże, które towarzyszyć będzie nadal twórcom i kierownikom Seminarium Nauczycielskiego oraz temu Zakładowi; ad multos annos.!”