Ćwierćwiecze niosące narodom. Przemówienie na jubileuszu 25-lecia pożycia małżeńskiego państwa Górskich

Informacja o dokumencie:

Instytut Archiwów, Bibliotek i Muzeów Kościelnych, 
ul. Chopina 29/7, 20-023 Lublin.

[Ks. [bp] A. P. Szelążek], [Ćwierćwiecze niosące narodom. Przemówienie na jubileuszu 25-lecia pożycia małżeńskiego państwa Górskich], bmd., oryg. depozyt IABMK, rps, k. 1-4.

Treści dokumentu:

Ćwierćwiecze, niosące narodom wyroki dziejowych rozstrzygnięć, poszumem huraganu przeniosło się nad uroczystym dziś, jubileuszowym Ogniskiem domowym Państwa Profesorów Górskich; Ćwierćwiecze – świadek realizowania jego opatrznościowych zadań: szerzenia światła moralnego i emanacji promieni życiodajnych. Niepodobna zliczyć wielotysięcznych dusz, które błądzą w tumanach współczesnego chaosu myślowego i doszukują się zbawczego światełka. Ono z tego ogniska spieszyło na pomoc, wskazywało drogę właściwą i ratowało od pogrążenia się w rozpaczy. Nikt nie zdoła wskazać liczby serc skostniałych wśród śnieżycy udręczeń, wśród wichru egoizmu ludzkiego; tych serc, które odwracały się od życia, widząc w nim tylko mroźne tchnienie. Z tego Ogniska szła gorąca fala miłości, nie altruistycznej, lecz ofiarnej i szczerze pomocnej.

Zbawcza działalność tego ogniska domowego zrozumiałą się staje, gdy w jego rozwoju wewnętrznym widzimy grę pierwiastków nadprzyrodzonych. [k. 2] Tam pali się światło Boże wpływu Ducha Przenajświętszego, o którego zachowaniu nawołuje Apostoł narodów w powszechnie znanym wezwaniu: „Ducha nie gaście!”. Małżonkowie Jubilaci otwierają swe dusze dla wzrostu tego światła i wznoszą się po jego stopniach do kresu dążeń, przedziwnie wskazanego przez tegoż Apostoła: „My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu”. 

Zbawczą działalność tego Ogniska Domowego zrozumiałą się staje, gdy w jego rozwoju wewnętrznym widzimy rozwiązywanie zawikłań życiowych, zgodnie ze wskazaniami Bożymi. Jedno z najbardziej trudnych do rozwiązania i w myślowym i w praktycznym zakresie, jest dla ludzi nauki stosunek wiedzy i wiary. Od dawna stosunek ten znaczono piętnem antynomii, z której nie ma wyjścia i zdaje się znajdowano potwierdzenie słuszności tego poglądu w słowach Pisma Świętego: [s. 3] „Nauka nadyma a miłość buduje”. lecz gdy twórcy nauki i uczeni, szczerze poszukujący prawdy, znaleźli wyjście z trudności, jednocząc naukę z miłością, zgodnie z wezwaniem św. Pawła: „…aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu”. Ognisko Domowe naszych Jubilatów zawsze na tej drodze rozwiązywało swą przesławną, antynomię i sprawiało, że reprezentowana przez nie nauka była budująca, bo zjednoczona była z miłością. A już miłość budująca z natury swej nie może żyć w ukryciu, nie może być zamkniętą i niedostępną, lecz udziela się i tworzy obrońców prawdy. Z tego Ogniska potężnym potokiem płynęła ona na świat w słowie pisanym i głoszonym. Wszędzie, gdzie sprawa Boża wymagała obrony, świadectwa rozbrzmiewał głos z tego Ogniska Domowego – światły, a zarazem gorejący miłością Bożą.

Pracując na polu literatury, najwznioślej pojętej, uczony najwyższą obejmuje dziedzinę wiedzy, [s. 4] bo wgłębia się bezpośrednio w krainy twórczości Ducha ludzkiego, docieka tajników myśli, gdzie wzrok serca odsłania niedostępne dla pospolitego wejrzenia prawdy; wznosi się do bezkresnych wyżyn, gdzie intuicja spostrzega: „Światła tajemnic” i prometejską iście ofiarą niesie spragnionym tych świateł tłumom.

Obficie czerpiąc w tych skarbach drogocenne klejnoty Ognisko Domowe Czcigodnych Państwa Jubilatów ubogaca współbraci, uszlachetnia ich, podnosi, usuwa przyziemne dążenia, a na ich miejsce wciela w dusze pierwiastki, które rodzą heroizm i bohaterstwo i zdolnymi czyni do ofiar dla dobra Ogółu i Ojczyzny.

W imieniu Ogółu z naszymi powinszowaniami składamy życzenia trwałości tego Ogniska Domowego na długie lata i najobfitszych plonów pracy, które pokrywać będą ziemię naszą.

Identyfikacja podpisu własnoręcznego osoby uwierzytelniającej dokument:
Za zgodność z oryginałem:
Maria Dębowska
Profesor KUL