Bóg Ciebie obdarzył z hojnością darami,
Dla dobra Kościoła i dusz nieśmiertelnych
Byś w jego imieniu szafował łaskami
Płynącymi ze Źródła Najświętszych tajemnic.Gdy Teresa święta, zalśniła przed światem
Mądrością miłości swojej „małej drogi”,
W Twym sercu zrodziło się pragnienie szczere,
Aby nią zachwycać dusze miłe Bogu.W życiowych zmaganiach, zrozumiałeś misję,
Z miłością Pasterza, podjąłeś się trudu.
Ufając, że wszystkiemu Pan pobłogosławi
I miłość zagości w sercach, spragnionego ludu.Wybiła godzina siewu ziarna w rolę,
Ziarno wzeszło i zieleń odbiła się żywa.
Siewca, spojrzał, zdumiony z podziwem na pole
Z nadzieją, że kiedyś może owoc wyda.Najświętsza Opatrzność, czuwała nad Dziełem,
Którą On dostrzegał, w najmniejszym zdarzeniu,
Wytyczając z ufnością duchowym swym Córkom
Tę małą i prostą drogę uświęcenia.Czcigodny nasz Ojcze! Tyś jest Bożym siewcą,
A droga dziecięctwa – jest dla nas Twym darem.
Wierność, zaufanie i oddanie Panu,
To bank, żywej wiary, pierwszych Terezjanek.Minionej historii, nie można zapomnieć
Ani jej korzeni u podstaw Rodziny,
I Bożej opieki, ojcowskiego trudu
Za co dzisiaj z pokorą wdzięczność zanosimy,
Najświętszemu Bogu i Tobie Nasz Ojcze!
s. Sabina Gumkowska CST
Wiersz powstał na pamiątkę dnia 1 sierpnia 1936 roku, w którym bp Adolf Piotr Szelążek podpisał dekret erygujący Zgromadzenie Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus, w 75-tą rocznicę tego wydarzenia, w hołdzie Bożej Opatrzności i Założycielowi (luty 2010).